Yaşam gidilmesi gereken bir yol, yolculuk ise ben ortalarında sayılırım bu yolun. Ama hala çocuğum ben… Ve bu dünyanın tüm olumsuzluklarına çocukluğuma rağmen direnebiliyorsam bu senin sayendedir. Çünkü bu çocuk senin eserin…
Kendimi en zayıf, en çaresiz, en umutsuz hissettiğim anlarda aradığım tüm gücü senin ellerinde, senin gülümsemende, sımsıcak yüreğinde buluyorum. Bu nedenledir ki varlığın benim için çok değerli. Evet sen de bir insandın ve belki senin de zayıf olduğun anlar vardı, ama hiç hissettirmedin bana bunları. Her zaman ayakta, her zaman dimdik, onurlu ve her zaman güçlüydün. Bu nedenledir ki hep rahattım ben. Çünkü senin gibi sığınılacak bir limanım vardı. Her fırtına sonrasında yelkenlimle senin sakin sularına yanaşırken tüm yaralarımın sarılacağını, acılarımı dindireceğini biliyordum. Rahattım, özgürdüm sayende…
Duygularımı kelimelere rahatça dökebileceğime inanan ben, bu satırları yazarken aciz kalıyorum. Kelime haznem yetersiz kalıyor, ne yazacağımı şaşırıyorum. Belki de bir sevdayı, aşkı yazmak, anlatmak çok daha kolay olacaktı. Ama seni yazmak, seni anlatmak çok zor. Hem nasıl anlatabilirim ki seni? Mesela; yüreğinde benim için büyüttüğün sevgiyi tam olarak anlatabilecek kelime hangisidir bilemiyorum doğrusu. Ne yapsam aciz, yetersiz kalıyorum.
Düşünüyorum; “Acaba verdiklerinin karşılığı var mı?” diye. Yok…. Bulamıyorum… Mesela; dünyanın bütün çiçeklerini tek tek ellerimle toplayıp önüne yığsam, bana olan sevginin karşılığını verebilir miyim? Yada kesinlikle değer bile ölçülemeyecek kadar kıymetli elmas, yakut, pırlanta ile çıksam karşına bana verdiğin canın kıymeti ile ölçülebilir mi bu? Hayır….. Hiç bir şey verdiklerinin karşılığı olamaz.
Beni bilirsin. Bazen çok vurdumduymaz oluyorum. Hatta sen bile bazen bana “gamsız” dersin. Hiç düşündün mü belki de sen bu kadar çok gam çektiğin için aldırmaz olmuşumdur? Yanımda olmadığın zamanlarda sensizliğe direnmeyi, acıları içime gömüp başım dik gezmeyi hep senden öğrendim ben. Seni hep içimde taşıyorum. Sensizlik mi? Hayır……. Zira böyle bir şeyi düşünmek bile istemiyorum.
Annem, canım benim. Seni o kadar çok seviyorum ki anlatamam. Zira kelime haznem yetmiyor. Biliyor musun dünyanın en şanslı insanıyım ben? Çünkü senin gibi bir annem var. Sen benim geçmişim, bugünüm, geleceğimsin.
Teşekkür ederim canım annem. Beni sevdiğin, beni özlediğin, beni koruduğun, beni sarıp sarmaladığın, beni var ettiğin, büyütüp bu günlere getirdiğin için teşekkür ederim anneciğim.…
“Anneler Günün Kutlu Olsun”
ARZU KÖK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder