Korkunç bir mezarlığa dönmüş sokaklar
Ağaçlar son yaprağını döküyor anne
İşte kalabalık içinde yine yalnızım
Ankara’ya koyu bir akşam çöküyor anne
Üzülme uzakta diye yakınım sana
Ne zaman düşünürsen gelirim yanına
İçimde büyüyen binlerce hatırana
Kader ayrılıkları veriyor anne
Dışarıda hırçın ıslıkları rüzgarın
İçimde izleri geçen günlerin
Durmadan söyleyen “yavrum “diyen sözlerin
Hepsi bağrımı söküyor anne
Bugün yine yara oldu bana özlemin
Islık ıslık deliyor ufukları gözlerim
İşte anne sana uzanıyor titreyen ellerim
O kutsal ellerinden öpüyorum anne…
ARZU KÖK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder